Translation contests | English to Armenian | 44

ProZ.com translation contests »
17th Translation Contest: "The Sounds of Silence" » English to Armenian

Competition in this pair is now closed, and the winning entry has been announced.

Discussion and feedback about the competition in this language pair may now be provided by visiting the "Discussion & feedback" page for this pair. Entries may also be individually discussed by clicking the "Discuss" link next to any listed entry.

Source text in English

A theme of the age, at least in the developed world, is that people crave silence and can find none. The roar of traffic, the ceaseless beep of phones, digital announcements in buses and trains, TV sets blaring even in empty offices, are an endless battery and distraction. The human race is exhausting itself with noise and longs for its opposite—whether in the wilds, on the wide ocean or in some retreat dedicated to stillness and concentration. Alain Corbin, a history professor, writes from his refuge in the Sorbonne, and Erling Kagge, a Norwegian explorer, from his memories of the wastes of Antarctica, where both have tried to escape.

And yet, as Mr Corbin points out in "A History of Silence", there is probably no more noise than there used to be. Before pneumatic tyres, city streets were full of the deafening clang of metal-rimmed wheels and horseshoes on stone. Before voluntary isolation on mobile phones, buses and trains rang with conversation. Newspaper-sellers did not leave their wares in a mute pile, but advertised them at top volume, as did vendors of cherries, violets and fresh mackerel. The theatre and the opera were a chaos of huzzahs and barracking. Even in the countryside, peasants sang as they drudged. They don’t sing now.

What has changed is not so much the level of noise, which previous centuries also complained about, but the level of distraction, which occupies the space that silence might invade. There looms another paradox, because when it does invade—in the depths of a pine forest, in the naked desert, in a suddenly vacated room—it often proves unnerving rather than welcome. Dread creeps in; the ear instinctively fastens on anything, whether fire-hiss or bird call or susurrus of leaves, that will save it from this unknown emptiness. People want silence, but not that much.

The winning entry has been announced in this pair.

There were 11 entries submitted in this pair during the submission phase, 3 of which were selected by peers to advance to the finals round. The winning entry was determined based on finals round voting by peers.

Competition in this pair is now closed.

Entries (11 total; 3 finalists) — Expand all entries

Filter entries

Language variants:

Not specified (4)

Eastern (6)

Western (1)

Մարդիկ լռություն են տենչում, սակայն չեն կարողանում գտնել այն. ահա դարի թեման, առնվազն զարգացած աշխարհում: Մռնչացող երթևեկությունը, հեռախոսների անդադար ազդանշանները, ավտոբուսներում և գնացքներում հնչող հայտարարությունները, դատարկ գրասենյակներում բղավող հեռուստատեսային սարքերը, այս բոլորն ապահովում են անվերջ թնդյուն և շեղում են ուշադրությունը: Մարդկային ցեղը սպառում է իրեն աղմուկով և երազում հակառակի մասին` թե վայրի բնության, թե ընդարձակ օվկիանոսի կամ թե մեկուսացման մեջ` տրվելով հանգստությանն ու կենտրոնացմանը: Պատմության պրոֆեսոր Ալեյն Քորբինը, գրում է Սորբոնի իր ապաստարանից, իսկ նորվեգացի հետախույզ Էրլինգ Կաջը իր Անտարկտիկայի սառցային անապաների մասին հիշողություններից, ուր երկուսն էլ փորձել էին մեկուսանալ:
Սակայն, ինչպես մատնանշում է պարոն Քորբինը իր «Լռության պատմությունը» աշխատությունում գուցե այլևս չկա այն աղմուկը, որը երբևէ գոյություն է ունեցել: Մինչև օդաճնշման դողերի օգտագործումը, քաղաքների փողոցները թնդում էին խլացնող մետաղյա անիվների ձայնից և քարերին դոփող ձիապայտերից: Մինչև բջջային հեռախոսներում կամավոր մեկուսանալը, ավտոբուսները և գնացքները զրնգում էին զրույցներով: Լրագրավաճառները չէին թողնում իրենց ապրանքն անձայն խրձված, այլ գովազդում էին ամենաբարձր ձայնով, հետ չմնալով բալ, մանուշակ և թարմ թյունիկ վաճառողներից: Թատրոններն ու օպերաները վերածվում էին քաոսի` չդադարող ողջույններից և սուլոցներից; Նույնիսկ գյուղացիները գյուղերում երգում էին իրենց ծանր աշխատանքը կատարելիս: Այժմ նրանք չեն երգում:
Այն, ինչ իրականում փոխվել է, ոչ այնքան աղմուկի մակարդակն է, որից բողոքում էին նաև նախորդ դարերում, որքան ուշադրությունը շեղելու աստիճանը, որը ներխուժում է լռության տարածքը: Մեկ այլ պարադոքս է առաջ եկել, երբ աղմուկը ներխուժում է սոճուտների խորքը, անապատ, անսպասելի լքված սենյակ այն հաճախ խուճապ է առաջացնում և ամենևին ողջունելի չէ: Վախը ներս է սողոսկում, ականջն ակամայից կառչում է ամեն ինչից` լինի դա կրակի ֆշշոց, թե թռչնի կանչ, թե տերևների սոսափ, ինչը կփրկի քեզ այդ անհայտ դատարկությունից: Մարդիկ լռություն են տենչում, բայց ոչ այդ աստիճան:

Entry #23728 — Discuss

0 — Variant: Not specified