ProZ.com translation contests »
27th translation contest: "Stories about nature" » Spanish to Polish

Competition in this pair is now closed.

Discussion and feedback about the competition in this language pair may now be provided by visiting the "Discussion & feedback" page for this pair. Entries may also be individually discussed by clicking the "Discuss" link next to any listed entry.

Source text in Spanish

La paradoja de la góndola (del supermercado, no de Venecia), que no existe y acabo de acuñar, establece que la frustración generada por el tiempo perdido eligiendo un producto es directamente proporcional a la irrelevancia de esa decisión para nuestras vidas. Dicho de otro modo, es lo que pasa cuando uno se queda mirando bidones de lavandina sin saber cuál llevarse. Poco puede variar entre una fórmula de hipoclorito de sodio y otra cuando lo que interesa es su poder de desinfección, y sin embargo ahí nos quedamos, mirando y comparando bidones como si fueran chocolates suizos.

Pero siglos antes de la existencia del supermercado como lo conocemos vivió Jean Buridan, filósofo francés que defendía la existencia del libre albedrío y afirmaba que es posible tomar cualquier decisión utilizando la razón. En respuesta, algunos críticos de su postura imaginaron la situación de un asno frente a dos montones de heno que, ante la duda infinita de cuál es el más apetitoso, no puede decidir y muere de hambre.

Se trata, según algunos, de una paradoja, ya que pudiendo comer no lo hace porque no puede decidir qué montón es más conveniente (ambos montones le parecen iguales). Pero lejos de hacerme pensar sobre el rol de la razón en la toma de decisiones, a mí esta historia me despierta una pregunta sobre el asno. Y lo que me pregunto no es qué hace o no el asno, sino qué sabe. Y, más específicamente, si sabe que no sabe cuál es la mejor decisión posible.

Winning entries could not be determined in this language pair.

There were 5 entries submitted in this pair during the submission phase. Not enough votes were submitted by peers for a winning entry to be determined.

Competition in this pair is now closed.

Entries (5 total) — Expand all entries

Filter entries
Language variants:
Paradoks gondoli (nie weneckiej, tylko sklepowej) to zasada, którą właśnie opracowałem. Brzmi następująco: frustracja spowodowana stratą czasu przeznaczonego na wybór produktu jest wprost proporcjonalna do nieistotności tej decyzji w naszym życiu. To ten moment, kiedy w sklepie zamieramy przed szeregiem butelek wybielacza próbując zdecydować się na którąś z nich. Formuła podchlorynu sodu jest praktycznie jednakowa we wszystkich wersjach produktu – zresztą, ewentualna różnica nie wpłynęłaby na jego właściwości dezynfekujące. A jednak tkwimy tam, oglądając i porównując butelki, jakby były co najmniej bombonierkami pełnymi szwajcarskich czekoladek.

Setki lat przed pojawieniem się na świecie pierwszych supermarketów żył francuski filozof, Jean Buridan. Bronił on pojęcia wolnej woli i twierdził, że każdą decyzję można podjąć opierając się na rozsądku. W odpowiedzi na jego tezę krytycy przytaczali historyjkę o ośle: postawione przed dwiema wiązkami siana zwierzę wpada w niekończący się ciąg wątpliwości co do tego, która z nich mogłaby okazać się smaczniejsza. W końcu, niezdolne do podjęcia decyzji, zdycha z głodu.

Niektórzy twierdzą, że mamy tu do czynienia z paradoksem: osioł może jeść, ale nie czyni tego, ponieważ nie jest w stanie zdecydować, która wiązka siana będzie mu bardziej smakowała (a obydwie wyglądają jednakowo). Mnie jednak ta historia nie inspiruje do rozważań o roli rozsądku w procesie podejmowania decyzji. Nurtuje mnie natomiast pewna kwestia dotycząca samego osła. Nie to, jak się zachowuje, lecz to, z czego tak naprawdę zdaje sobie sprawę. Zastanawiam się, czy wie o tym, że nie wie, jaka decyzja byłaby najlepsza w tym przypadku.
Entry #33317 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Voting points1st2nd3rd
123 x400
Entry tagging:
  • 1 user entered 4 "like" tags
nie weneckiej, tylko sklepowej
Flows well
Marlena Trelka
frustracja spowodowana stratą czasu przeznaczonego na wybór produktu jest wprost proporcjonalna do nieistotności tej decyzji w naszym życiu.
Flows well
Marlena Trelka
W końcu, niezdolne do podjęcia decyzji, zdycha z głodu.
Flows well
Marlena Trelka
Mnie jednak ta historia nie inspiruje do rozważań o roli rozsądku w procesie podejmowania decyzji. Nurtuje mnie natomiast pewna kwestia dotycząca samego osła.
Flows well
Marlena Trelka
Paradoks galerii (handlowej, nie sztuki) który nie istnieje, a który właśnie ukułem, mówi, że frustracja wywołana czasem straconym na wybór produktu jest wprost proporcjonalna do nieistotności tej decyzji dla naszego życia. Innymi słowy, jest to coś, co się dzieje, gdy wpatrujesz się w butelki wybielacza, nie wiedząc, który z nich nabyć. Niewielka może być różnica między jedną a drugą formą podchlorynu sodu, gdy liczy się jego moc dezynfekująca, a jednak tkwimy tam, przypatrując się i porównując opakowania, jakby to były szwajcarskie czekoladki.

Ale wieki przed powstaniem supermarketu jaki znamy, żył Jean Buridan, francuski filozof, który bronił istnienia wolnej woli i twierdził, że każdą decyzję można podjąć za pomocą rozumu. W odpowiedzi niektórzy krytycy jego stanowiska wyobrazili sobie sytuację osła stojącego przed dwoma stogami siana, który mając nieskończone wątpliwości co do tego, który jest bardziej apetyczny, nie może się zdecydować i umiera z głodu.

Według niektórych mamy tu do czynienia z paradoksem, bo choć osioł ma możliwość jedzenia, nie robi tego, nie mogąc dokonać wybory, który stóg jest odpowiedniejszy (oba wydają mu się identyczne). Historia ta nie tyle skłania mnie do refleksji nad rolą rozumu w podejmowaniu decyzji, co budzi we mnie pewne pytanie na temat samego osła. I zastanawia mnie nie to, co osioł robi albo czego nie robi, ale co wie. A dokładniej, czy wie, że nie wie, jaka jest najlepsza możliwa decyzja.
Entry #32800 — Discuss 0 — Variant: Standard-Poland
Voting points1st2nd3rd
603 x20
Entry tagging:
  • 2 users entered 4 "like" tags
  • 1 user agreed with "likes" (1 total agree)
+1
galerii (handlowej, nie sztuki)
Good term selection
Bardzo faj​ne! "Gondo​la sklepow​a" istniej​e wprawdzi​e, ale "ga​leria" pię​knie się w​ tym zdani​u sprawdza​, porównan​ie jest ła​twiejsze w​ odbiorze.​ Co prawda​ mogłoby s​ię okazać,​ że w resz​cie tekstu​ nawiązani​e do Wenec​ji było je​dnak znacz​ące... ale​ brak nam ​danych, by​ to sprawd​zić.
Dominika Dittwald
frustracja wywołana czasem straconym na wybór produktu jest wprost proporcjonalna do nieistotności tej decyzji dla naszego życia
Flows well
Marlena Trelka
rustracja wywołana czasem straconym na wybór produktu jest wprost proporcjonalna do nieistotności tej decyzji dla naszego życia
Flows well
To było ka​rkołomne z​danie, faj​nie Ci wys​zło.
Dominika Dittwald
Historia ta nie tyle skłania mnie do refleksji nad rolą rozumu w podejmowaniu decyzji, co budzi we mnie pewne pytanie na temat samego osła.
Flows well
Bardzo faj​nie, ładni​e się czyt​a
Dominika Dittwald
Paradoks gondoli (sklepowej, nie tej z Wenecji), który nie istnieje, a który właśnie przede mną powstał, pokazuje, że frustracja wywołana czasem straconym na wybór produktu jest wprost proporcjonalna do nieistotności tej decyzji dla naszego życia. Mówię o tym, co się dzieje, gdy patrzymy na butle z wybielaczem, nie wiedząc, który z nich kupić. Ich skład podchlorynu sodu z pewnością jest bardzo podobny, liczy się jego siła dezynfekcji, a jednak stoimy wgapieni dalej, porównując butelki, jakby były szwajcarskimi czekoladkami.

Wieki przed powstaniem supermarketów takich, jakie znamy, żył Jean Buridan, francuski filozof, który bronił istnienia wolnej woli i twierdził, że każdą decyzję można podjąć przy użyciu rozumu. W odpowiedzi niektórzy z odnoszących się krytycznie do jego stanowiska wyobrazili sobie taką sytuację: osioł stoi przed dwoma stertami siana, zastanawiając się bez końca, która z nich jest bardziej apetyczna. Nie może się zdecydować i w końcu umiera z głodu.

Według nich jest to paradoks, gdyż mogąc jeść, osioł nie robi tego, ponieważ nie może zdecydować, która kopka jest lepsza (obie wydają się takie same). Ta historia nie daje mi jednak do myślenia o roli rozumu w podejmowaniu decyzji, ale stawia mi pytanie o osła. I nie zastanawiam się, co robi, a czego on nie robi, ale co wie. A dokładniej, czy ma świadomość, że nie wie, jaka jest najlepsza możliwa decyzja.
Entry #33470 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Voting points1st2nd3rd
61 x41 x20
Entry tagging:
  • 1 user entered 2 "like" tags
  • 1 user agreed with "likes" (1 total agree)
+1
Paradoks gondoli (sklepowej, nie tej z Wenecji), który nie istnieje, a który właśnie przede mną powstał,
Good term selection
Bardzo dyp​lomatyczni​e ominięty​ rodzaj po​dmiotu, do​bry pomysł​ :)
Dominika Dittwald
Wieki przed powstaniem supermarketów takich, jakie znamy, żył Jean Buridan, francuski filozof, który bronił istnienia wolnej woli i twierdził, że każdą decyzję można podjąć przy użyciu rozumu.
Flows well
Dominika Dittwald
Zgodnie z paradoksem półki sklepowej, którego niniejszym powołuję do życia, siła frustracji powodowanej czasem straconym na wybór produktu w sklepie jest wprost proporcjonalna do nieistotności tej decyzji w kontekście naszego życia. Na przykład, paradoks ten zachodzi, kiedy, gapiąc się na półkę sklepową, próbujemy zdecydować, który wybielacz kupić. Nie ma zbyt wielkiej różnicy pomiędzy płynem z podchlorynem sodu a innym, jeśli to, na czym nam zależy, to jego właściwości odkażające. Mimo to nadal tam stoimy, przyglądamy się butelkom i porównujemy je, jak gdybyśmy mieli do czynienia ze szwajcarskimi czekoladkami.

Tymczasem kilka stuleci przed pojawieniem się supermarketów w ich obecnej formie żył Jean Buridan – francuski filozof, który stawał w obronie istnienia wolnej woli i twierdził, że każdą decyzję można podjąć, kierując się rozsądkiem. W odpowiedzi na to niektórzy jego oponenci hipotetyzowali na temat sytuacji, w której to osioł staje przed arcytrudnym wyborem między dwoma stogami siana. Nie mogąc zdecydować, który jest bardziej apetyczny, nie zjada żadnego i umiera z głodu.

Według niektórych dochodzi tu do paradoksu, jako że osioł nie je, ponieważ nie potrafi zdecydować, który stóg jest lepszy (wydają mu się równie smaczne). Ta historia nie budzi we mnie jednak pytania o rolę rozsądku w podejmowaniu decyzji, a o samego osła. Nie zastanawiam się nad tym, co osioł robi lub czego nie robi, a nad tym, co wie, a konkretnie: czy wie, że nie wie, która decyzja będzie najlepszą z możliwych.
Entry #33518 — Discuss 0 — Variant: Standard-Poland
Voting points1st2nd3rd
61 x402 x1
Entry tagging:
  • 2 users entered 4 "like" tags
siła frustracji powodowanej czasem straconym na wybór produktu w sklepie jest wprost proporcjonalna do nieistotności tej decyzji w kontekście naszego życia.
Flows well
Ładnie się​ czyta, gr​atuluję!
Dominika Dittwald
mieli do czynienia ze szwajcarskimi czekoladkami.
Flows well
Marlena Trelka
Tymczasem
Good term selection
Dominika Dittwald
Nie zastanawiam się nad tym, co osioł robi lub czego nie robi, a nad tym, co wie, a konkretnie: czy wie, że nie wie, która decyzja będzie najlepszą z możliwych.
Flows well
Fajne rozw​iązanie: t​o zdanie b​yło niełat​we :)
Dominika Dittwald
Paradoks gondoli (tej z supermarketu, nie z Wenecji), właściwie nieistniejący, który właśnie wymyśliłem, pokazuje, że frustracja wywołana straconym czasem na wybór produktu jest wprost proporcjonalna do nieistotności tej decyzji dla naszego życia. Innymi słowy, dzieje się tak, gdy patrzysz na butelki wybielacza, nie wiedząc, który z nich wybrać. Niewiele może się różnić między jedną formułą podchlorynu sodu a drugą, gdy to, co się liczy, to jego siła dezynfekująca. A jednak stoimy, patrząc i porównując opakowania, jakby były szwajcarskimi czekoladkami.

Ale wieki przed pojawieniem się supermarketu, jaki dziś znamy, żył Jean Buridan, francuski filozof, który bronił istnienia wolnej woli i twierdził, że każdą decyzję można podjąć za pomocą rozumu. W odpowiedzi niektórzy krytycy jego postawy wyobrażali sobie sytuację osła przed dwoma stogami siana, który, mając nieskończone wątpliwości, który jest bardziej apetyczny, nie mogąc się zdecydować, umiera z głodu.

Według niektórych jest to paradoks, ponieważ mogąc jeść, nie robi tego, ponieważ nie może zdecydować, który stóg jest bardziej odpowiedni (obie stogi wydają się takie same). Ale oprócz myślenia o roli rozumu w podejmowaniu decyzji, ta historia nasuwa mi pytanie o osła. I nie zastanawiam się nad tym, co osioł robi, a czego nie robi, tylko co wie. A dokładniej, czy wie, czy nie wie o tym, jaka jest najlepsza możliwa decyzja.
Entry #33503 — Discuss 0 — Variant: Not specified
Voting points1st2nd3rd
0000
Entry tagging:
  • No "like" tags