This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Afiliaciones
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
griego al inglés: Sexual revolution in 1960s United States General field: Ciencias sociales Detailed field: Ciencias sociales, sociología, ética, etc.
Texto de origen - griego States The 1960s in the United States are often perceived today Sexual revolution in 1960s Unitedas a period of profound societal change, one in which a great many politically minded individuals, who on the whole were young and educated, sought to influence the status quo. Attitudes to a variety of issues changed, sometimes radically, throughout the decade. The urge to 'find oneself', the activism of the 1960s, and the quest for autonomy were characterised by changes towards sexual attitudes at the time. These changes to sexual attitudes and behavior during the period are often today referred to generally under the blanket metaphor of 'sexual revolution'. Whilst the term 'revolution' implies radical and widespread change, this was not necessarily the case. Even in the 'liberal' sixties, conservative, traditionalist views were widely held, and many modern historians and social scientists are beginning to think that 'revolution' is too much of an overstatement. Most of the empirical data pertinent to the area only dates back to 1962, somewhat muddying the waters.Despite this, there were changes in sexual attitudes and practices, particularly among the young. Like much of the radicalism from the 1960s, the sexual revolution was often seen to have been centered around the university campus, amongst students. With its roots in the first perceived sexual revolution in the 1920s, this 'revolution' in 1960s America encompassed many groups who are now synonymous with the era.Feminists, gay rights campaigners, hippies and many other political movements were all important components and facilitators of change. The modern consensus is that the sexual revolution in 1960s America was typified by a dramatic shift in traditional values related to sex, and sexuality. Sex became more socially acceptable outside the strict boundaries of heterosexual marriage.Changes in social norms Studies have shown that, between 1965 and 1975, the number of women who had had sexual intercourse prior to marriage showed a marked increase. The social and political climate of the 1960s was unique; one in which traditional values were often challenged loudly by a vocal minority. The various areas of society clamoring for change included the Civil Rights movement, (see SCLC and SNCC) the 'New Left', and women, with various women's rights organizations appearing in the latter years of the decade in particular. This climate of change led many, particularly the young, to challenge social norms. With the success that the Civil Rights movement was having, others who wanted change knew that the time was ripe for them to bring it about. The combination of liberal government, general economic prosperity, and the ever present threat of nuclear annihilation marked the 1960s
As part of the woman's quiet sexual revolution, pills gave women control over their future. In a way, the ability to pursue higher education without the thought of pregnancy, gave women more equality in educational attainment. Since women could have a choice to use birth control to finish their education, a higher percentage graduated from school and college ultimately gaining professional careers. This was due in part to fears over illegitimate pregnancy and childbirth, and social (particularly religious) qualms about contraception, which was often seen to be 'messy' and unchristian. Modernization and secularization helped to change these attitudes, and the first oral contraception was developed in 1951 partly due to Women's Rights campaigner Margaret Sanger who raised to fund its development. While the Pill eventually came to be seen as a symbol of the Sexual revolution, its origins stem less from issues of women's sexual liberation and more from 1960s political agendas. In the early 1960s, President Lyndon Johnson instituted his social reform policy, The Great Society, which aimed to eliminate poverty and racial injustice. During this time, the Pill was endorsed and distributed by doctors as a form of population control to counter the fear of over population which coincided with President Johnson's goal to eliminate poverty. By 1960, the Food and Drug Administration had licensed the drug. 'The Pill', as it came to be known, was extraordinarily popular, and despite worries over possible side effects, by 1962, an estimated 1,187,000 women were using it. The pill divorced contraception from the act of intercourse itself, making it more socially acceptable, and easier to tolerate for many detractors than other types of contraception (which had been around for years). Heralded as a technological marvel, the pill was a trusted product of science in an increasingly technological age, and was heralded as one of man's 'triumphs' over nature. It was often said that with the invention of the pill, the women who took it had immediately been given a new freedom - the freedom to use their bodies as they saw fit, without having to worry about the burden of unwanted pregnancy. It was also not the case that the pill went completely unopposed. The Pill became an extremely controversial subject as Americans struggled with their thoughts on sexual morality, controlling population growth and women's control of their reproductive rights. Even by 1965, birth control was illegal in some US states, including Connecticut andNew York. Campaigns by people like Estelle Griswold went all the way to the US Supreme Court, where on June 7, 1965 it was ruled that under the First Amendment, it was not the business of the government to dictate the usage of contraception by married couples. Unmarried women who requested gynecological exams and oral contraceptives were often denied or lectured on sexual morality. Those women who were denied access to the Pill often had to visit several doctors before one would prescribe it to them. In 1972, a further ruling in Baird extended that right to unmarried couples.
Θέλω να μαι τα κόκκινα φτερά
Δύναμη για μετά
γρασίδι
Women's rights movements also heralded the pill as a method of granting women sexual liberation, and saw the popularity of the drug as just one signifier of the increasing desire for equality (sexual or otherwise) amongst American women. The pill and the sexual revolution was therefore an important part of the drive for sexual equality in the 1960s. As a consequence, the pill and the sexual freedom it provided to women are frequently blamed for what many believe are regressions in quality of life. Since the sexual revolution, out-of-wedlock births, sexually transmitted diseases, teen pregnancy, and divorce have all risen considerably. Since the 60s, marriage has declined by a 1/3 and divorce has doubled. During the 1960s there were only four big STDs, now there are twenty-four. Since the sexual revolution, children living in single-parent families has tripled.
Feminism and Important Literature Feminist movements combined with important Literature such as Betty Friedan's Feminine Mystique helped change peoples concepts of the Woman's role in relation to sex. In the Feminine Mystique, Friedan tackles the issue of the domestic role of women in 1960s America and the feeling of dissatisfaction with it. Friedan believed that Women should not conform to this popularized view of the feminine, (The Housewife) and that they should participate in, if not enjoy the act of sex. The book itself was very popular on college campuses, amongst the young and is synonymous with the counter-culture ethic. Its importance to 1960s feminism and the sexual revolution lies in that it created a new wave of thinking in regards to the domestic and sexual role of women in society. Stonewall riots, gay rights, and the "undocumented" sexual revolution Even in a time of unprecedented societal change, and burgeoning liberal views and policies, homosexuality was still widely publicly reviled, and more often than not was seen as a malaise or mental illness, instead of a legitimate sexual orientation. Indeed throughout the 1950s and 1960s the overriding opinion of the medical establishment was that homosexuality was a developmental maladjustment. Though doctors were supposed to act as objective scientists their conclusions undoubtedly reflected the biases of their cultural settings, which resulted in prejudices against homosexual behavior being cloaked in the language of medical authority and unproven claims being accepted by the majority of society as fact. Essentially, labeling homosexuality as a psychological condition prevented this oppressed minority group from legitimately being able to make demands for social and legal rights as well as cultural representation. Homosexuals were often characterized as who were dangerous to the rest of society. For example, the Florida Legislative Committee, between 1956 and 1965, sought out these so-called 'deviants' within the public system, with the particular focus upon teachers. The persecution of gay teachers was driven by the popular belief that homosexuals did untold damage when around vulnerable young people as naive adolescents were considered easy prey to recruitment into homosexuality by perverse teachers attempting to unnaturally reproduce. In addition, Male homosexuals were often seen as inherently more dangerous (particularly to children) than lesbians, due to stereotypes and societal prejudices. Many modern commentators on the gay sexual revolution in 1960s America allege that this area of the decade has been severely under emphasised,
Traducción - inglés Η Σεξουαλική επανάσταση που έλαβε χώρο στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1960 γίνεται αντιληπτή σήμερα ως μια περίοδος βαθιάς κοινωνικής αλλαγής, κατά την οποία πολλά πολιτικά σκεπτόμενα άτομα, νέα και καλλιεργημένα, επεδίωξαν να επηρεάσουν την κυρίαρχη τάξη των πραγμάτων/ status quo. Οι τάσεις απέναντι σε πολλά θέματα άλλαξαν, μερικές ριζικά, κατά μήκος της δεκαετίας. Η ανάγκη του “να βρει κανείς τον εαυτό του”, ο ακτιβισμός εκείνων των χρόνων και η αναζήτηση της αυτονομίας χαρακτηρίστικαν από τις αλλαγές απέναντι στις σεξουαλικές συμπεριφορές που συντελέστηκαν εκείνη την εποχή. Σήμερα γίνεται συχνά αναφορά σε αυτές τις αλλαγές στις σεξουαλικές στάσεις και συμπεριφορές υπό το γενικό όρο της “σεξουαλικής επανάστασης. Ενώ ο όρος “επανάσταση” υπονοεί ριζική και ευρεία αλλαγή, δεν ήταν αναγκαστικά αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα. Ακόμα και η “φιλελεύθερη” δεκαετία των 60, συντηρητικές, παραδοσιακές/ίστικες απόψεις υποστηρίζονταν ευρέως, και πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί και κοινωνικοί επιστήμονες αρχίζουν να πιστεύουν ότι “επανάσταση” είναι μια υπερβολική τοποθέτηση.
Το μεγαλύτερο μέρος των εμπειρικών δεδομένων που σχετίζεται με την εποχή ξεκινάει από το 1962, θολώνοντας κάπως τα νερά. Παρόλ' αυτά σημειώθηκαν αλλαγές στις σεξουαλικές στάσεις και πρακτικές, ειδικά μεταξύ των νέων. Όπως πολλοί ραντικαλισμοί των 60, η σεξουαλική επανάσταση έχει συνδεθεί με τη ζωή των φοιτητών στα πανεπιστημιακά κάμπους. Με τις ρίζες της στην πρώτη αναγνωρισμένη σεξουαλική επανάσταση των 1920, αυτή η “επανάσταση της Αμερικής των 60, ενσωμάτωσε πολλές ομάδες που είναι τώρα συνώνυμες με την εποχή. Φεμινιστές, καμπάνιες γκέι δικαιωμάτων, χίπις και πολλά άλλα πολιτικά κινήματα ήταν όλα σημαντικά συστατικά στοιχεία και καταλύτες της αλλαγής. Η τωρινή κοινή γνώμη συνηγορεί στο ότι η σεξουαλική επανάσταση της Αμερικής του 1960 τυποποιήθηκε από μια δραματική μεταστροφή στις παραδοσιακές αξίες σχετικές με το σεξ και τη σεξουαλικότητα. Το σεξ έγινε κοινωνικά πιο αποδεκτό έξω από τα αυστηρά ορια του ετεροφυλόφιλου γάμου. Αλλαγές στις κοινωνικές νόρμες που αναδεικνύουν σχετικές έρευνες δείχνουν ότι, μεταξύ 1965 και 1975, ο αριθμός γυναικών που είχαν σεξουαλικές σχέσεις πριν από το γάμο αυξήθηκε.
Το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα των 1960 ήταν ιδανικό. Στα πλαίσιά του οι παραδοσιακές αξίες συχνά αμφισβητούνταν έντονα και ενεργά από μειονότητες/μειοψηφίες. Οι διάφοροι τομείς όπου διεκδικήθηκε αλλαγή περιλαμβάνουν το κίνημα των Κοινωνικών Δικαιωμάτων, τη “Νέα Αριστερά”, και γυναίκες, με διάφορες οργανώσεις υπεράσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών να εμφανίζονται, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία έτη της δεκαετίας. Αυτό το κλίμα της αλλαγής οδήγησε πολλούς, ειδικά τους νέους, να αλλάξουν τις κοινωνικές νόρμες. Με την επιτυχία που είχε το κίνημα των Κοινωνικών Δικαιωμάτων, άλλες ομάδες που ήθελαν την αλλαγή διαισθάνθηκαν ότι η στιγμή ήταν καρπερή για να την πετύχουν. Ο συνδυασμός φιλελεύθερης κυβέρνησης, γενικής οικονομικής ευφορίας, και η πάντοτε παρούσα απειλή της πυρηνικής ισοπέδωσης στιγμάτισαν το 1960 περισσότερο από όποια άλλη προηγούμενη δεκαετία, και ενώ ο συντηρητισμός δεν ήταν από καμία άποψη νεκρός, ο φιλελευθερισμός απόλαυσε μια ευρεία αναζοπύρωση, που ενίσχυσε το κλίμα στο οποίο η “σεξουαλική επανάσταση” έλαβε χώρο. Πράγματι, ο Lyndon Johnson έγινε ο πρώτος αμερικανός πρόεδρος που επέτρεψε τον έλεγχο των γεννήσεων, ένα σημαντικότατο παράγοντα στην αλλαγή των αμερικανικών σεξουαλικών στάσεων τη δεκαετία του 1960. Το “χάπι” έδωσε τη δυνατότητα σε πολλές γυναίκες να αποφύγουν την εγκυμοσύνη με πιο οικονομικό τρόπο από πριν. Πριν από την εμφάνιση του χαπιού πολλές γυναίκες δεν έψαχναν για μακρόχρονη εργασία. Η τυπική γυναίκα θα πηδούσε έξω από την αγορά εργασίας όταν θα έμενε έγκυος και θα επανερχόταν όταν το παιδί θα ήταν σε σχολική ηλικία. Η έκτρωση ήταν παράνομη και υπήρχαν πολλά και οι περισσότερες παράνομες εκτρώσεις ενείχαν πολλούς κινδύνους για την υγεία.
Μια νέα τάση γίνεται ορατή στο αυξανόμενο όριο ηλικίας γάμου των γυναικών κατά τις δεκαετίες 1930-1970 αφού η αντισύλληψη παραχωρήθηκε σε ανύπαντρες γυναίκες.
apart from any decade that had come before it, and whilst conservatism was by no means dead, liberalism enjoyed a widespread revival, which helped to facilitate the χclimate in which the 'sexual revolution' took place. Indeed, Lyndon Johnson was the first acting president to endorse birth control, a hugely important factor in the change of American sexual attitudes in the 1960s. "The pill" provided many women a more affordable way to avoid pregnancy. Before the pill was introduced many women did not look for long term jobs. Previously, the typical women would jump out of the job market when she got impregnated and would reenter it when her child was of school attending age. Abortion was illegal and there were too many health risks involved in most illegal abortions.
We can see a trend in the increasing age of women at first marriage in the decades between 1930-1970 after contraception was provided to non-married females. Ως μέρος της ήσυχης σεξουαλικής επανάστασης των γυναικών, τα χάπια έδωσαν στις γυναίκες έλεγχο επάνω στο μέλλον τους. Κατά κάποιον τρόπο, η δυνατότητα να αναζητήσουν υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο χωρίς να ανησυχούν για την εγκυμοσύνη έδωσε στις γυναίκες περισσότερη ισότητα στην εκπαιδευτική καταξίωση. Από τη στιγμή που οι γυναίκες έχουν την επιλογή να χρησιμοποιήσουν έλεγχο γονιμότητας για να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή ους, ένα υψηλότερο ποσοστό παρατηρήθηκε να αποφοιτά από το σχολείο και το πανεπιστήμιο και να διεκδικεί επαγγελματικές καριέρες. Αυτό οφειλόταν εν μέρει σχετικά με άνομη εγκυμοσύνη και γέννα, και κοινωνικούς (εν μέρει θρησκευτικούς) λόγους για την αντισύλληψη, που συχνά θεωρούνταν “ακατάστατη” και αντιχριστιανική. Η μοντερνοποίηση και αστικοποίηση κοσμιοποίηση βοήθησε στην αλλαγή αυτών των στάσεων, και η πρώτη στομακτικά εκλαμβανόμενη αντισύλληψη αναπτύχθηκε το 1951 εν μέρει χάρη στην υπερασπίστρια της καμπάνιας για τα Γυναικεία Δικαιώματα Μάργκαρετ Σάνγκερ που συγκέντρωσε 150,000 δολλάρια για την ανάπτυξή του. Ενώ το Χάπι τελικά έγινε το σύμβολο της σεξουαλικής επανάστασης, η προέλευσή του εντοπίζεται λιγότερο σε θέματα γυναικείας χειραφέτησης και περισσότερο σε θέματα πολιτικής ατζέντας.στις αρχές του 1960, ο πρόεδρος Lyndon Johnson δόμησε την πολιτική του κοινωνικής μεταρρύθμισης, Η Σπουδαία Κοινωνία, με την οποία στόχευε να απαλείψει τη φτώχια και τη φυλετική αδικία. Εκείνη την περίοδο το χάπι διαμοιραζόταν από γιατρούς ως μια μορφή ελέγχου του πληθυσμού μπροστά στο φόβο του υπερπληθυσμού που συνέπιπτε με το στόχο του Τζόνσον για την απαλοιφή της φτώχιας. Μέχρι το 1960, η Διεύθυνση Τροφίμων και Φαρμακευτικών είχε δώσει την άδεια για το φάρμακο. “Το Χάπι”, όπως έγινε γνωστό, ήταν εξαιρετικά δημοφιλές, και παρά τις ανησυχίες για πιθανές παρενέργειες, ως το 1962, ένα 1. 187. 000 των γυναικών το χρησιμοποιούσαν.
Το χάπι διαχώρισε την αντισύλληψη από την ίδια την πράξη της συνουσίας, κάνοντας πιο κοινωνικά αποδεκτό, και πιο εύπεπτο για πολλούς από άλλα είδη αντισύλληψης (που υπήρχαν για χρόνια). Πλασαρισμένο ως ένα τεχνολογικό θαύμα, το χάπι ήταν ένα έμπιστο προϊόν της επιστήμης σε μια όλο και περισσότερο τεχνολογική εποχή και εννοιοδοτήθηκε ως ένας από τους θριάμβους του ανθρώπου επάνω στη φύση. Οι γυναίκες που έπαιρναν το χάπι θεωρούνταν συχνά ότι απολάμβαναν αυτόματα μια νέα ελευθερία – την ελευθερία να χρησιμοποιήσουν τα σώματά τους όπως ήθελαν, χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούν για το βάρος μιας ενδεχόμενης εγκυμοσύνης.
Όμως το χάπι δεν πέρασε χωρίς αντιφωνίες. Το Χάπι έγινε ένα εξαιρετικά επίμαχο θέμα καθώς οι Αμερικανοί πάλευαν με τις σκέψεις τους περί σεξουαλικής ηθικής, πληθυσμιακού ελέγχου και του ελέγχου των γυναικών επί του δικαιώματός τους για αναπαραγωγή.
Ακόμα και το 1965 ο έλεγχος των γεννήσεων ήταν παράνομος σε αρκετές αμερικανικές πολιτείες, συμπεριλαμβανομένου του Κοννέκτικατ και της Νέας Υόρκης. Καμπάνιες ατόμων όπως η Estelle Griswold έφταναν μέχρι το Ανώτατο Αμερικανικό Δικαστήριο, όπου στις 7 Ιουνίου του 1965 αποφασίστηκε ότι σύμφωνα με την Πρώτη Εντολή, δεν ήταν δουλειά της κυβέρνησης να κρίνει τη χρήση αντισύλληψης σε έγγαμα ζευγάρια. Οι ανύπαντρες όμως γυναίκες που ζητούσαν γυνοκολογικές εξετάσεις και αντισυλληπτικά χάπια συχνά έρχονταν αντιμέτωπες με άρνηση και διαλέξεις περί σεξουαλικής ηθικής. Αυτές οι γυναίκες που τους αρνούνταν η πρόσβαση στο Χάπι αναγκάζονταν συχνά να επισκεφθούν πολλούς γιατρούς προτού κάποιος τους το συνταγογραφήσει. Το 1972, μια ακόμα Δίκη στο Baird επέκτεινε το δικαίωμα χρήσης του και στα ανύπαντρα ζευγάρια.
Τα κινήματα για τα δικαιώματα των γυναικών παρουσίαζαν από τη μεριά τους το χάπι ως μια μέθοδο που παραχωρούσε στις γυναίκες σεξουαλική απελευθέρωση, και είδαν τη δημοφιλία του φαρμάκου ως ένα σημάδι της επιθυμίας για ισότητα (σεξουαλική ή άλλου είδους) που όλο και αυξανόταν ανάμεσα στις αμερικανίδες.
Το χάπι και η σεξουαλική επανάσταση ήταν λοιπόν ένα σημαντικό κομμάτι του ρεύματος για σεξουαλική ισότητα τη δεκαετία του 1960. Ως συνέπεια, το χάπι και η σεξουαλική ελευθερία που προσέφερε στις γυναίκες συχνά θεωρούνται υπεύθυνα για όσα κρίνονται από κάποιους ως υποβαθμίσεις στην ποιότητα ζωής. Μετά από τη σεξουαλική επανάσταση οι γεννήσεις εκτός γάμου, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, οι εφηβικές εγκυμοσύνες και τα διαζύγια έχουν αυξηθεί σημαντικά. Από το 1960 κι έπειτα, ο αριθμός των γάμων έχει μειωθεί κατά 1.3 και των διαζυγίων έχει διπλασιαστεί. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄60 υπήρχαν μόνο τέσσερα μεγάλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, ενώ σήμερα υπάρχουν είκοσι τέσσερα. Από τη σεξουαλική επανάσταση και μετά, ο αριθμός των παιδιών που ζουν σε μονογονεϊκές οικογένειες έχει τριπλασιαστεί. (ισπανία;)
Ο φεμινισμός και οι φεμινιστικές λογοτεχνικές σχολές βοήθησαν ώστε να αλλάξουν οι αντιλήψεις των ανθρώπων για το ρόλο της γυναίκας σχετικά με το σεξ. Η Friedan θίγει το θέμα επικεντρώνοντας την προσοχή της στον οικιακό ρόλο των γυναικών το '60 στην Αμερική και στο αίσθημα ανικανοποίηση που συνδεόταν με αυτόν.
Η Φρίνταν πίστευε ότι οι γυναίκες δεν έπρεπε να συμβιβάζονται με την κυρίαρχη οπτική για τη θηλυκότητα (αυτή της νοικοκυράς) και ότι επίσης θα έπρεπε να συμμετέχουν αλλά και να απολαμβάνουν τη σεξουαλική πράξη. Το βιβλίο της ήταν πολύ δημοφιλές στα πανεπιστημιακά κάμπους της εποχής και είναι συνώνυμο με την ηθική της αντι-κουλτούρας. Η σημασία του για το φεμινισμό του 1960 και τη σεξουαλική επανάσταση βασίζεται στο ότι δημιούργησε έναν νέο τρόπο σκέψης σχετικά με τον οικιακό και σεξουαλικό ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία.
Τα δικαιώματα των γκέι και η άγραφη σεξουαλική επανάσταση.
Ακόμα και σε μία εποχή πρωτοφανούς κοινωνικής αλλαγής, όπου κυριαρχούσαν φιλελεύθερες ιδέες και πολιτικές, η ομοφυλοφιλία ήταν ακόμα ευρέως και δημοσίως κατακριτέα, και γινόταν πιο συχνά αντιληπτή ως σωματική ή ψυχική ασθένεια, από ό,τι θεμιτός σεξουαλικός προσανατολισμός.
Το 50 και το 60 η επίσημη οπτική της ιατρικής επιστήμης ήταν ότι επρόκειτο για μια αναπτυξιακή διαταραχή. Παρόλο που οι γιατροί αναμένεται ότι δρούσαν ως αντικειμενικοί επιστήμονες, τα συμπεράσματά τους αδιαμφισβήτητα αντανακλούν τις προκαταλήψεις του πολιτισμικού τους περιβάλλοντος, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα οι προκαταλήψεις αυτές απέναντι στην ομοφυλοφιλική συμπεριφοράς να περιβληθούν τη γλώσσα του ιατρικού κύρους και αναπόδεικτα στοιχεία να γίνουν ευρέως αποδεκτά από την πλειψηφία ως δεδομένα.
Βασικά, η κατηγοριοποίηση της ομοφυλοφιλίας ως ψυχολογικής συνθήκης απέκλεισε αυτή την καταπιεσμένη μειονοτική ομάδα από τη νομιμοποίηση που θα της επέτρεπε να κάνει αιτήματα για κοινωνικά και νομικά δικαιώματα όπως ακόμα και την πολιτισμική αντιπροσώπευση. Οι ομοφυλόφιλοι χαρακτηρίζονταν συχνά ως αρπακτικοί αποκλίνοντες, επικίνδυνοι για το σύνολο του πληθυσμού. Για παράδειγμα, η Νομιμοποιητική Επιτροπή της Φλόριντα, μεταξύ 1956 και 1965, αναζήτησε να αποκλείσει αυτούς τους λεγόμενους “αποκλίνοντες” από το δημόσιο σύστημα, με ιδιαίτερη έμφαση στους δασκάλους. Η καταδίωξη των γκέι εκπαιδευτικών καθοδηγούνταν από τη δημοφιλή άποψη ότι οι ομοφυλόφιλοι έκαναν ζημιά όταν βρίσκονταν ανάμεσα σε ευάλωτο νεανικό πληθυσμό, καθώς οι αφελείς έφηβοι θεωρούνταν εύκολη λεία για τη μύηση στην ομοφυλοφιλία από ανώμαλους δασκάλους που χρησιμοποιούσαν αφύσικες τεχνικές αναπαραγωγής. Ως συνέπεια, οι άντρες ομοφυλόφιλοι συχνά θεωρούνταν εγγενώς πιο επικίνδυνοι (ειδικά για τα παιδιά) από ό,τι οι γυναίκες ομοφυλόφιλες, εξαιτίας των στερεοτύπων και των κοινωνικών προκαταλήψεων.
Πολλοί σύγχρονοι σχολιαστές της γκέι σεξουαλικής επανάστασης στην Αμερική του 1960 καταδεικνύουν ότι αυτό το σημείο της δεκαετίας έχει υποτιμηθεί σοβαρά, στερούμενο της προσοχής που αξίζει. Ενώ δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η “γκέι επανάσταση” είχε το ίδιο αντίκτυπο με άλλες της δεκαετίας (το κίνημα ξεκίνησε στην πραγματικότητα να κερδίζει σημαντική θέση στην κοινή γνώμη και περισσότερη δημόσια υποστήριξη κατά το 1970), είναι σημαντικό να αναλογιστούμε το ρόλο που πρέπει να έπαιξε στην κεντρική σκηνή της σεξουαλικής επανάστασης το κομμάτι του πληθυσμού που αργότερα συμμετείχε στην “γκέι επανάσταση”.
Πράγματι σε μια εποχή σεξουαλικής επανάτασης και αστικού χάους συνέβησαν πολλές αυθόρμητες πράξεις αμφισβήτησης καθώς οι ομοφυλόφιλοι βρήκαν νέους δημιουργικούς τρόπους να αντισταθούν στους κυρίαρχους ετεροκανονικούς κοινωνικούς κώδικες της εποχής.
Στο Mattachine Society του Frank Kameny, τέθηκε ανοιχτά υπέρ των δικαιωμάτων των γκέι μέσα από την αναμέτρηση με πολλές κυβερνητικές μεσολαβήσεις για τις διακρίσεις των πολιτικών μεταξύ του 1962 και 1963. Ενώ το 1968 υπήρχαν μόνο δεκαπέντε γκέι και λεσβιακές οργανώσεις και η αύξηση στα νούμερα έγινε με αρκετά αργό ρυθμό, η εμφάνιση πιο στρατιωτικής(??) προσέγγισης για να χαλαρώσει την πίεση των κυρίαρχων νορμών συνέβαλε στο να γίνουν μέλη της γκέι υποκουλτούρας οι προηγουμένως απομονωμένοι ομοφυλόφιλοι. Ακόμα, το ομοφυλόφιλο κίνημα είχε ήδη αρχίσει να υπονομεύει την κυρίαρχη ψυχιατρική άποψη περί ομοφυλοφιλίας. Ένα παράδειγμα του γκέι ακτιβισμού που είχε ουσιαστικό αντίκτυπο στην εξέλιξη της γκέι απελευθέρωσης συνέβη στο Σαν Φρανσίσκο την Πρωτοχρονιά του 1964. Ένα τετραήμερο συνέδριο ανάμεσα σε γκέι ακτιβιστές και προοδευτικούς Προτεστάντες ιερείς (>>>?) το Μάιο του ίδιου έτους οδήγησε στη συγκρότηση του Συμβουλίου επί Θρησκείας και Ομοφυλοφιλίας και, για σχεδιάστηκε ένας πρωτοχρονιάτικος χορός έτσι ώστε να δημοσιοποιηθεί η ύπαρξή του. Όμως εκείνο το βράδυ η αστυνομία δεν κράτησε την υπόσχεσή της να μην επέμβει και έγιναν συλλήψεις. Αυτό το γεγονός ήταν πολύ σημαντικό για την άνοδο του στάτους της γκέι κοινότητας, γιατί όταν η υπόθεση ήρθε στο φως ο δικαστής αρνήθηκε να καταδιώξει ποινικά τους γκέι συνηγόρους και αντί αυτού κατέκρινε και διαπόμπευσε τις βίαιες τάσεις της αστυνομίας εναντίον των ομοφυλοφίλων.
Το γεγονός ότι οι Ετεροφυλόφιλοι δικαστές είχαν υποστηρίξει την ανθρωπιά των ομοφυλόφιλων ατόμων και ότι τα δικαστήρια βρέθηκαν στο πλευρό των ομοφυλοφίλων ήταν απόδειξη ότι η οργανωμένη αμφισβήτηση μπορούσε να φέρει θετικά αποτελέσματα για τους γκέι ακτιβιστές.
lacking the attention that they feel it deserves. While it cannot be said that the 'gay revolution' had as much impact as some others during the decade (the movement only really began to gain significant momentum and more public support during the 1970s), it is important to consider the part that the gay liberation crowd had to play in the overarching 'sexual revolution'. Indeed in an age of sexual revolution and urban chaos many spontaneous acts of defiance occurred as homosexuals found creative ways to resist heteronormative social codes throughout the 1960s. Frank Kameny's Mattachine Society chapter, in Washington DC, campaigned openly for gay rights by confronting various federal agencies about their discriminatory policies in 1962 and 1963. Whilst by 1968 there were only fifteen gay and lesbian organizations in the United States, and the increase in numbers was considerably slow-paced, the appearance of a more militant approach to loosening the grip of prevailing norms contributed to widening the gay subculture to previously isolated homosexuals. Furthermore, the homophile movement had already set about undermining the dominant psychiatric view of homosexuality. An instance of gay activism that had a substantial effect on the progress of gay liberation came in San Francisco on New Year's Eve 1964. A four day conference between gay activists and progressive Protestant ministers in May of that year resulted in the formation of the Council on Religion and the Homosexual and, in order to publicize its existence, a New Year's Eve dance was planned. However, on the night the police
failed to honor their promise not to interrupt events with unnecessary interference and as a result arrests were made.This event was particularly significant for advancing the status of the homosexual community because when the case came to court the judge refused to prosecute the gay defendants and instead reprimanded and curtailed the police's tendencies to harass gays.
The fact that Heterosexual ministers had defended the humanity of gay individuals and the courts had sided with homosexuals was proof that organized defiance could yield positive results for gay activists. Another important element of the 'gay sexual revolution' is how the sex/gender system that was in place throughout the 1960s allowed forms of domination to continue to oppress minority groups, such as homosexuals.
emphasized how homosexual oppression was a socially determined pattern and held that strict definitions of gender behavior led men and women to unquestioningly accept social roles that equated 'male, masculine, man only with husband and father' and that equated 'female, feminine, women only with wife and mother.' These early homosexual emancipationists saw homosexual women and men as victims of a 'language and culture that did not admit the existence of a homosexual minority.' Ultimately, the way in which the homophile movement understood the roots of its ostracism and oppression reveals how the homosexual crowd fought for an expansion of rights based on similar theories that drove some heterosexual women to reject American society's traditional ideologies of sexual norms. The Stonewall Riots of 1969 marked an increase in both public awareness of gay rights campaigners, and also in the willingness of homosexuals across America to campaign for the rights they believed that they were due.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της “γκέι σεξουαλικής επανάστασης” είναι το πώς το σύστημα φύλου/γένους που ίσχυε το 60 επέτρεπε μορφές κυριαρχίας να συνεχίζουν να καταπιέζουν μεινοτικές ομάδες, όπως τους ομοφυλόφιλους. The Mattachine leaders έδωσαν έμφαση στο πώς η ομοφυλοφιλική καταπίεση ήταν κοινωνικά καθορισμένο μοτίβο και υπονοούσε ότι αυστηροί ορισμοί συμπεριφοράς γένους έκαναν άντρες και γυναίκες να δέχονται απερίφραστα κοινωνικούς ρόλους που που “άρρεν, αρσενικό άνδρας μόνο με σύζυγο και πατέρα” και “θήλυ, θηλυκό, γυναίκα μόνο με σύζυγο και μητέρα.(??)
Αυτοί οι πρώιμοι ομοφυλόφιλοι απελευθερωτές είδαν γυναίκες και άνδρες ως θύματα “μιας γλώσσας και κουλτούρας που δεν αποδέχονται την ύπαρξη μιας ομοφυλοφιλικής μεινότητας”/ τελικά, ο τρόπος με τον οποίο το γκέι πλήθος πάλεχε για μια επέκταση των δικαιωμάτων του βασισμένο σε θεβρίες που οδήγησαν μερικές από τις ετεροσεξουαλικές γυναίκες να απορρίψουν την αμερικανική κοινωνία παραδοσιακές ιδεολογίες και σεξουαλικές νόρμες. Στις εξεγέρσεις του στόουνγολ το 1969 σημειώθηκε μια αύξηση της γνώσης της γοινής γνώμης υπερασπιστών των γκέι δικαιωμάτων όσο και στην προθυμία των ομοφυλόφιλων σε όλη την Αμερική να υπερασπιστούν και να διαδηλώσουν υπέρ των δικαιωμάτων που πίστευαν ότι ώφειλαν να έχουν.
Όμως θα ήταν παραπλανητικό να καταλήξουμε στο ότι η αντίσταση στην ομοφυλοφιλική καταπίεση ξεκίνησε με το στόουνγουολ. Όπως αναφέρει ο .. πολλές δράσεις μικρής αντίστασης απαιτούνται για να πάρουν μορφή τα πολιτικά κινήματα και ο χρόνος που προηγήθηκε του στόουνγουολ έπαιξε ρόλο στη δημουργία του γκέι κινήματος. Οι εξεγέρσεις αυτές αποτελούν ορόσημο στην ιστορία των δικαιωμάτων των γκέι, σε μεγάλο βαθμό επειδή χαρακτηρίζονται απο μακροσκελή ακαταγράψιμη προφορική ιστορία, που επέτρεψε στους μύθους να επιτρέχουν τα κενά στην αφήγησή της. Και γι αυτόν ακριω΄ψς τον λόγο έδωσε την ευκαιρία σε πολλά μέλη της γκέι κοινότητας να τοποθετήσουν τις ζωές τους και τους αγώνες τους στα πλαίσια αυτής της αφήγησης. However, it would be misleading to conclude that resistance to homosexual oppression began with 'Stonewall'. As David Allyn has argued numerous acts of small-scale resistance are required for political movements to take shape and the years preceding 'Stonewall' played a role in creating the gay liberation movement. Arguably, the Stonewall Riots have come to resemble the pivotal moment in gay rights history largely because they are characterized by a great unrecorded oral history, which has allowed for myths to be used to fill in the gaps in the story, and precisely for this reason, enabled many members of the gay community to locate their lives and struggles within this narrative.
SΟ Stonewall veteran Jim Fouratt αναφέρεται να έχει πει: "Αν σου δίνεται η ευκαιρία να επιλέξεις ανάμεσα σε ένα μύθο και ένα γεγονός, επιλέγεις το μύθο”. Ενώ τα επεισόδια αυτά ήταν σίγουρα σημείο καμπής όσον αφορά την μείξη μιας ασύγκριτης συμμαχίας ακτιβισμού και οργανωμένης υπεράσπισης δικαιωμάτων, δεν ήταν το πρώτο παράδειγμα εξέγερσης ενάντια στην ομοφοβία και την έλλειψη ανοχής. Ακόμα, η γκέι ζωή μετά από τα επεισόδια ήταν τόσο ποικίλη και σύνθετη όσο πριν. Στην εποχή που ακολούθησε υπήρξε μια ποικιλία προσεγγίσεων που έκαναν οι ομοφυλόφιλοι για να διαδώσουν το μήνυμά τους, το οποίο περιείχε όχι μόνο την αναμέτρηση με τους θεσμούς, αλλά ήταν και μια προσπάθεια να αφομοιωθεί στην ευρύτερη κοινωνία.
If you have a choice between a myth
or a fact, you go with the myth." Whilst the Stonewall Riots were certainly a turning point in terms of precipitating an unparalleled surge of activism and organizing for gay rights, it was not the first example of rebellion against homophopia and intolerance. Moreover, gay life after 'Stonewall' was just as varied and complex as it was before. In the era following 'Stonewall' there was still a variety of approaches taken by homosexuals to propagate their message, which included not only the confrontational approach of 'Stonewall' but equally an attempt at assimilation into the broader community. (Λήμμα στη wikipedia για την Σεξουαλική Επανάσταση στις δεκαετίες '60 και '70) Πηγή: www.lifo.gr
More
Less
Experiencia
Años de experiencia: 16 Registrado en ProZ.com: Jan 2013
Especialización