[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | [...] Οι μεταφραστές απλά δεν έτυχαν σπουδαίας αναγνώρισης, δεν περίμεναν να φτιάξουν μεγάλη περιουσία, απλά να τα βγάλουν πέρα. Πολύ λίγοι άνθρωποι εκπαιδεύτηκαν στην πραγματικότητα στο να γίνουν μεταφραστές, αλλά οι περισσότεροι είχαν σταθερή πανεπιστημιακή εκπαίδευση και σταθερή γνώση γλωσσών, τουλάχιστον της δικής τους γλώσσας. Είχα έναν φίλο που ανήκε ακριβώς σε αυτή την κατηγορία και ο κύκλος των φίλων μου επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει και άλλους μεταφραστές. Τους βρήκα πολύ πιο ενδιαφέροντες σαν ανθρώπους και ανακάλυψα ότι συχνά είχαμε παρόμοιες εμπειρίες ζωής. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα να κάνω φίλους, αλλά πάντα ένιωθα «διαφορετικός» και είμαι σίγουρος ότι το ένιωθαν κι εκείνοι. Όταν ο φίλος μου συνταξιοδοτήθηκε, με πρότεινε σαν αντικαταστάτη του. Τώρα μπήκα στη σφαίρα της Αντασφάλισης, για την οποία δεν ήξερα τίποτα. Ήμουν επίσης ο μόνος μεταφραστής εκεί και δεν είχα πολλά για να στηριχτώ. Ωστόσο, ήταν άλλος ένας πόντος για μένα για να πάρω την ανιούσα.... Στη νέα μου δουλειά, άρχισα να σκαλίζω τα αρχεία, να κάνω ερωτήσεις και έπεισα την εταιρεία να με εγγράψει σε μαθήματα ασφάλισης. Το Επιμελητήριο Ασφαλίσεων ήταν στον απέναντι δρόμο και συμβουλεύτηκα σχετικά με κωδικούς πυρκαγιάς, με ασφαλιστήρια συμβόλαια και με καταλόγους πυροσβεστήρων στη βιβλιοθήκη τους. Έμαθα αυτό που δεν είχα ποτέ την πολυτέλεια να μπορώ να κάνω πριν: την έρευνα. Την πρώτη φορά που χρειάστηκε να μεταφράσω μια πρόταση για σκοπούς ασφάλισης ενός εργοστασίου παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον επικεφαλής εκείνου του τμήματος, που με συνεχάρη για τη δουλειά που είχα κάνει. «Είναι πολύ θετικό συγκριτικά με αυτό που έχουμε συνηθίσει», είπε. Τι ανώτερο! Αυτό που συνέβη ήταν ότι συμβουλεύτηκα ένα έγγραφο στα αρχεία παρόμοιο με αυτό που αντιμετώπιζα για καθοδήγηση, αλλά όταν είδα ότι ο προκάτοχός μου είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη «πυρήνας» αντί για «κέντρο», συνειδητοποίησα ότι τα αρχεία ήταν άχρηστα για μένα. Πήγα απέναντι στη βιβλιοθήκη και κοίταξα τα "εργοστάσια παραγωγής πυρηνικής ενέργειας". Βρήκα αμέσως όλη την ορολογία που χρειαζόμουν. Χρειάζεται πολύ περισσότερα πράγματα από αυτό για να είσαι καλός μεταφραστής αυτές τις μέρες, φυσικά. [...] |